Dag 30  - 27-04-12  Foissy les Vezelay

Vandaag was het plan naar Chastellux s Cure te gaan. Ik heb wel besloten er mee te stoppen voor Vieri. Het is duidelijk zijn ding niet en ik wil hem niet beschadigen. Daarvoor is het gewoon een te fijn paard. Ik kijk wel hoe het gaat. Ik kan altijd nog stoppen in Foissy les Vezelay. Een adres gekregen van Adri die me voor ging met zijn Waldo., de Fries. Christopher, de manege houder stuurde me binnendoor door de bossen, geen enkel aanknopingspunt, richting Vezelay. Was dit wel verstandig? Paarden sporen gevolgd, kompas erbij en verder gezond verstand en een beetje geluk. Wel riskant met dit slechte weer en zware bodem, maar het lukte, we vonden de route zo’n vijf kilometer verderop, niet omgelopen.

Onderweg zie je dan voor het eerst Vezelay in de verte liggen op die berg. Wat een pracht gezicht en de eerste belangrijke mijlpaal bereikt op ongeveer 1/3 van de route. Je ziet het plaatsje nog enkele keren voor je aan die loodzware klim naar boven begint. Boven even uitpuffen voor de basiliek. En dan…… “Waar woon je in Holland” of zoiets. Een lange fietser, ook onderweg, vroeg me dit. Blijkt dat hij uit Schijndel komt. Even wat gepraat en we gaan een broodje eten. Wat blijkt, is dit een oud collega van mijn overleden broer Jan. Ik laat de details achterwege, maar ik kan je verzekeren, dit was een emotionele ontmoeting. Hoe is het mogelijk, dat je op zo’n kort moment op zo’n plek zo iemand kunt ontmoeten. Vijf minuten later of eerder of in een andere straat gestopt en je had elkaar nooit gezien. Bestaat toeval nog? Hoe kan het, hoe kan het.

Dit heeft al het kl..e weer , ineens goed gemaakt. Sjef goede reis ( bon courage) en geniet ervan. Dit is nou de weg naar Santiago.

We zijn inderdaad in Foissy gestopt bij de gîte van Adri. Prima plekje, een open haard vuur, een bed en een stal.

Een plaatsje van niets maar wel een restaurantje (Argentijn) en een kroegje. Twee prima adressen door de aanwezigheid van twee excentrieke bazen,   goede muziek en gezelligheid. In het restaurant een chauffeur geregeld die me de volgende dag naar mijn auto zou brengen zodat ik Vieri op kon halen en huiswaarts kon gaan. Het koste wel wat maar dan heb je ook wat. Henriette op en neer laten komen, kost nog meer afgezien van de tijd die het haar kost en de risico’s.

Een lange rit terug en dit was dan week 4 en het avontuur met Vieri. Jammer het was wel mijn ding maar duidelijk niet dat van Vieri. Een andere keer verder met de rugzak. Tot horens   en  Vieri is weer helemaal de oude, gisteren (maandag 30 april) lekker wat gedraafd voor de koets, nou dat vond hij wel lekker.

Dag 29 - 26-4-2012   Montillot

Na het gebruikelijke ontbijt weer op pad. Weer regen. Vanwege de grote omweg over Auxerre en de zware routes vanwege de regen  vandaag even wat makkelijker langs de openbare weg en een stuk afsnijden. Samen met de gastheer even een route bepaald en op pad. Van Chablis langs de D2 naar Vermenton. Voor Vieri ook makkelijker. Redelijk vlak en niet zo glad en zo. Goede bermen. Daar wat gegeten en de eerste pelgrims ontmoet. Een Belg die te voet ging en een Berlijner te fiets. Leuk zijn deze ontmoetingen. Om verder te gaan moest ik een stukje over de Route National. Veel vrachtverkeer, twee baans. Ik dacht ik ga links lopen dan zie ik een en ander aan komen en besloot over de strook tussen rijbaan en o.a. een brugwand te gaan lopen. Ik had beter zoals gebruikelijk op de rijbaan kunnen blijven lopen, dan remmen ze tenminste af. Nu denken de chauffeurs, oh die loopt daar goed en komen ze je gewoon met 80 a 100 km per uur tegemoet. Je viel bijna om van de wind verplaatsing door die bakken. Nu merk je pas wat een vertrouwen een paard in je kan hebben. Vieri liep gewoon achter me aan ook al schrok hij hevig van die wagens en de wind en waterverplaatsing. Wat een lef, links een ravijn en rechts zo’n enorme bak die op je afkomt. Super paard.

Na Vermenton de route weer opgepakt en verder door de bossen langs de Cure. Mooi hier ondanks de regen en dan,..............ineens paniek, voor Vieri althans, ik lag er haast naast, scheelde weinig. Aan beide zijden van het pad  grote groepen wilde zwijnen met jongen. Wel achter een hek, maar Vieri voelde goed dat de zeugen hem bedreigden om de jongen te beschermen.  Nadat onze beider hartslag wat gedaald was, Vieri er langs geloodst en weer verder. Apart gezicht was dat.

In Lac Sauvin zou een gîte zijn, maar deze man had geen zin om uit zijn stoel te komen en vond het maar wat lastig zo’n gast. Duidelijk een project van de provinciale overheid en geen particulier initiatief. Zo werkt dit. Hij kon  mij natuurlijk niet weigeren maar Vieri was toch wel een probleem. Ja, hij had maar ongeveer tien ha. park en wei liggen waar niets mee gedaan werd. Voor hem een reden om mij toch te weigeren. Een paar oudjes uit het dorpje gaven me een adres in het volgende dorpje. Een manege.

Oké nog een paar kilometer, maar dan had ik vermoedelijk ook wat.

Aan het begin van het dorp reeds een verwijzing naar een centre equestre, dat belooft wat.

Nou, nou, een manege, maar wel een 50 jaar terug in de tijd,. Dit is nu weer echt Frans, wat een bende. Één grote modderpoel, oude gebouwen, bijna alles kapot. Je kunt je dit echt niet voor stellen. Een paar oude caravans voor gasten. Die waren wel schoon gemaakt gelukkig.

Het gezin woonde wel in een fatsoenlijk houten huis (chalet). Dit bleek hun tweede bron van inkomen te zijn, het bouwen van dit soort huizen.

Hij deed ook nog “spectacle”, op dorpsfeesten. Met vrouw en een paar kennissen voerden zij dan een ridderspel op. Ook hier kon ik gelukkig wel de douche gebruiken, daar knap je wat van op na zo’n natte maar vooral koude dag.

http://www.equitation-morvan.com/front/index.php

Vieri blijft wat last houden van de harde paden en loopt alleen goed in de bermen. Echt enthousiast wordt hij niet, hij komt er niet doorheen. Jammer

Dag 28 - 25-4-2012   Chablis

Na een ontbijt afscheid genomen en de bepakking wat aangepast. Ik heb wat zaken o.a. de tarp en hammock achtergelaten. De tas op de rug van Vieri is wat te dik en levert daardoor veel problemen op bij het op en afstappen. Onderweg er al twee keer afgedonderd hierdoor. Ook is de tas daardoor moeilijk in balans te houden. Deze ingreep bleek later een succes, de tas lag meer tegen het zadel en daardoor veel beter in balans en prettiger voor Vieri. De route verliep goed alhoewel ik bij Veiri het begin van de problemen merkte. Hij liep liever in de berm dan op het harde en het afdalen verliep voorzichtiger. Ik ga er nog steeds maar weinig opzitten, maakt niet uit. In Tonnere gegeten en een lang pauze voor Vieri ingelast. Lekker grazen onderweg, spullen er af en zo. Door het slechte weer geniet je niet zo van het landschap en de dorpjes en zo als anders. Weinig mensen buiten, geen terrasjes open en zo. Toch blijft het mooi om onderweg te zijn. De kou door je natte kleding, is de grootste plaaggeest. Het is wel een beetje afzien. In Chablis bleek de camping toch nog gesloten, ik kon ook niet over een hek om onder een afdak te slapen. Voor Vieri was er buiten tussen de bomen wel een mooie plek te vinden.

Verder gezocht en zo kwam ik bij een Chambres d’hôtes in restauratie. La Maison du Moulin des Roches. Wat een mooi stekkie. Een pracht van een villa, met een boerenwoning, watermolen, paardenstallen, tuin  en weilandjes. De heer des huizes had geen plek voor me. Zij waren overal aan het werk. Toen ik uitgelegd had dat een van de grote afdaken, voor mij goed genoeg waren was hij overgehaald. Zij het met tegenzin. Ik merkte dat hij veel meer wilde bieden en dit maar ongepast vond. Vieri kon in de wei bij hun paarden. Mooi, dat spel van paarden onder elkaar om de plaats en rol uit te zoeken in de groep. Er vielen twee klappen, een van de dominantste ruin en een klap terug van Vieri en de boel was geregeld. De discussie verliep eigenlijk als volgt. (Fransman) “Eh, hallo vriend, ik ben en blijf wel de baas hier hè.” (Vieri, de Hollander) “Schijt aan, oprotten.” Vieri trok op met de merrie en de twee ruinen bleven op een afstand. Op een bepaald moment was ik ze kwijt. Ze liepen in een andere wei aan de overkant van een riviertje. Zeven meter breed behoorlijk stromend, een halve meter diep en alleen maar keien. Je gelooft je ogen niet. Er was geen brug of zo en toch stonden ze daar. Na even zag ik ze terug komen, plons, plons gewoon door de rivier. Prachtig. De gastheer bracht me nog wat hij in huis had, chocolade, appels, banaan en twee biertjes en… warm water om me te wassen. Wat zijn het toch stugge mensen die Fransen hè. ?

Dag 27 - 24-12-2012

Na van Daniël een overnachting adres gekregen te hebben bij een vriend van hem, weer vertrokken, in de regen. Een bui, die tot in de avond duurde. Mijn nieuwe regenjas kwam wel van pas, een nadeel, het drie lagen systeem van je kleding werkt niet meer. Je kleding wordt nat van het transpireren en je wordt helemaal koud, erg koud. De route viel niet helemaal tegen. Door de regen zijn de paden wel zwaar en glad. Natte bergklei. Mooie bossen en veel langs de Seine die natuurlijk aardig uit de kluiten gewassen is. In verband met het weer en de gladde route op twee plaatsen de route een paar kilometer ingekort. In Etourvy bleek de vriend van Daniël moeilijk te vinden en toen ik hem had gevonden was hij niet thuis en hij nam de telefoon ook niet op. Ook de in het route boekje aangeven gîte bleek er niet te zijn. Dan maar weer iemand opgezocht. Achter een huis lag een mooi weitje, dus maar aangebeld. Een dame deed open en na enige twijfel kon ik Vieri in de wei zetten en kon ik het zoldertje boven een gedeelte van het huis in gebruik nemen.

Al snel werd er een douche aangeboden en werd er eten klaar gemaakt. Een buurvrouw zorgde nog voor een warme deken. Ze hadden kennelijk wel met me te doen. Mevrouw zorgde voor haar kleinkind, Tony, die ook bij haar inwoonde omdat zijn ouders hem moeilijk konden begeleiden vanwege een handicap. Petje af, Tony was een rasechte ADHD-er, een mooi manneke.

Dag 26 - 23-4-2012

Polisot

Er werd de volgende ochtend een heus ontbijt gebracht waarna ik de spullen eens op Vieri verdeelde. Auto sleutels in een kast gelegd en aangewandeld. Het is meteen weer net of ik dit elke week doe, het voelt meteen weer goed. In de dorps super eerst wat brood, worst en kaas gekocht en vervolgens de route opgezocht. Het landschap is weer mooi, belegd met het gele koolzaad zo her en der. Je merkt dat het hier ook kouder is geweest dan normaal. Het koolzaad staat nog net niet helemaal in bloei. Helaas begon het in de middag te regenen. Niet getreurd, de nieuwe regenjas ( door mijn zus gemaakt) aan en geen probleem. Vieri deed het goed. Draven met de bepakking ging goed. Ik heb wel beduidend meer gelopen dan ik van plan was. Lopen voelt gewoon goed en waarom niet, we hebben de tijd.

Iets na Polisot gestopt bij boerderij La Maison Rouge van Daniël Leclerc. Een groente en champagne boerderij. Er bleek net een Belgische aangekomen te zijn met een pony als pakpaard. Zij liep de route in omgekeerde volgorde bleek later. We konden een plek zoeken voor ons en de paarden in de grote open loods, waar machines, kratten et cetera stonden. Wat ging het hard waaien. Vieri had het er gewoon koud van. Hij was nog nat. Nu kwam mijn zadeldek, een wollen deken, goed van pas. Met een gewoon dek had ik hem niet kunnen helpen. Die koude wind bleef ons een beetje parten spelen gedurende de nacht. Ik me s ´avonds in de regen buiten staan wassen, vertelde de boer s ´morgens dat hij een douche voor het personeel had die konden we wel gebruiken. Ik had mijn broek nog niet aan anders was die natuurlijk spontaan op mijn hielen gezakt. Ach,  goed bedoeld.

Dag 25  - 22-4-2012


Met de auto naar Vendeuvre sur Barse. Ik heb een plekje besproken bij CEFOV, een vereniging of zo die zich bezig houden met paardrijden o.a. randonnée. Het is een stal achter een leegstand pand vlak achter het kasteel in Vendeuvre. Gregory is het aanspreek punt. Na een lange rit, van 8,5 uur, in plaats van de verwachte 7 uur, werd ik welkom geheten door een groepje belangstellende leden. In een oude stal met zo’n 10 boxen was een box voor Vieri vrij gemaakt. De auto kon op het terrein gestald worden en ik sliep bij de paarden in de stal. 

21 april 2012
Morgen gaan we weer op pad. Vieri is er volgens mij helemaal klaar voor. Conditie is goed. Mooi is het om nu n
met een koordhalstertje te kunnen rijden. Geen bit meer in, nauwelijks gewicht, minder zweten aan het hoofd, en vooral veel relaxter rijden. 
Wat hebben we voorheen toch allemaal moeilijk gedaan met die Engelse rijkunst. Nu loopt hij nagenoeg de hele weg los, kijkt wat rond en loopt toch precies daar waar je wilt. Het tempo is regelmatiger en het komt allemaal goed.  Mooi zoals zo'n beest zich laat omscholen van een stressvol bestaan als draver. Och het duurt even, (2 1/2  jaar) maar dan heb je ook wat.


De route zal lopen van Vendeuvre sur Barse, waar ik bij een rijvereniging de auto kan stallen en de eerste nacht kan overnachten, via Bar sur Seine, Chablis (, Arcy sur Cure, Vezelay. 
Na Vezelay verlaat ik de pelgrimsroute en ga ik door de Morvan, Bourgondië en Auvergne, min of meer recht naar het zuiden. 
Via het Lac des Setton, Saint Prix, Issy - l'Éveque, Diou, Andelaroche, Chabreloche, Col du Béal, St. Anthème, Valprivas, Voirey en nog vele andere plaatsen naar Le Puy en Velay, .....als alles goed gaat.

Dag 24  23 april 2011  La Villeneuve au Chêne ( Vendeuvre s. Barse)

Deze laatste etappe van deze week gaat naar een stadje buiten de route omdat daar en station is om vervolgens per trein naar de auto terug te reizen.

De route verliep door een prachtig bos, afwisselend brede paden en smalle paadjes onder het groen door. Opvallend is dat ondanks de droogte in deze bossen de plassen op de paden blijven staan. Door de dauw waren de takken en het gras nog nat en kwamen de gaiters dus goed van pas.

Op een bepaald moment zag ik in mijn ooghoeken iets bewegen, keek om en zag op een afstand van ongeveer 25 m. drie of vier enorme herten staan. Ze leken wel zo groot als een paard. Prachtig. Zij waren duidelijk net zo verrast als ik. Toen ik mijn fototoestel wilde pakken waren ze natuurlijk weg, het kreupelhout in. Het bleek een groepje van 5 bokken te zijn. Wat een geweld toen dat het bos in ging. Geweldig. De route verliep perfect, ik was vroeg op pad, 07.30 uur en dus reeds om 13.45 op de bestemming. Geen pauze ingelast om de voeten te koelen. Dit ging wel goed. Ik was 15 min te laat voor de trein. Ik wist ook niet wanneer die zou gaan natuurlijk. Lastiger was dat de volgend pas om 17,56 ging. Even wachten dus. Stadje bekeken en geslapen op het station in de zon. Niks mis mee.

In Vendeuvre staat een prachtig chateau, maar zoals zo vaak, verlaten en in slechte staat. Ruiten kapot en zo. Nog een paar jaar en de schade is groot. Mijn handen jeuken, wat een mooi project. Ik ging met de trein naar Troyes om daar te bekijken hoe verder te reizen. Het bleek dat ik niet rechtstreeks naar mijn auto kon, alhoewel daar wel een trein kwam en de afstand slechts ongeveer 100 km was. Ik moest eerst naar Parijs en van daar uit naar Chalons en Ch., waar de auto stond. Een kleine omweg maar ja, ik hoef maar te betalen en te gaan zitten en het komt goed. De eerste gelegenheid was morgenvroeg om 08.41.uur. Dit betekent dus een hotel en restaurant zoeken en morgen verder. Zo gezegd zo gedaan. Troyes is een stad met een oud centrun met veel vakwerk gebouwen en zeer smalle straatjes. Erg mooi. De trein reis verliep voorspoedig.. Op de terugweg  met de auto mijn spullen opgehaald bij de boer waar ik wat achtergelaten had en naar huis. Het was totaal anders dan met Vieri maar ook een bijzondere ervaring. De volgende keer hoop ik toch weer met hem te gaan, maar ik wil ook nog wel een keer met Hugues oplopen. Ik zie wel hoe dit gaat.

Foto’s

https://picasaweb.google.com/106997302901056601402/Dag2425Apr2011VendeuvreSurBarse?authkey=Gv1sRgCNHcvbLXzr64Lg

Dag 23  22 april 2011  Amance

Hoezo? slaap je wel goed onderweg

Deze dag zou voor Hugues de laatste zijn. Zijn ouders zouden hem onderweg oppikken om naar een familie feest te gaan. In Brienne le Chateau hebben we gepauzeerd, ook omdat dit best een interessant stadje is om te zien. Met name vanwege het dominante chateau op de berg vlak tegen het plaatsje. Deze stad heeft een belangrijke rol gespeeld in het leven van Napoleon, zijn militaire opleiding was hier. Ook weer eens leuk om tussen de mensen te zijn, foto’s gemaakt van een oude neger met een western hoed, boodschappen gedaan. Achter het chateau ligt een mooi bos, daar troffen we een oude man die zorgelijk naar een vijver stond te kijken. Hij bleek een bosbewoner te zijn, hij woonde in een hut, als tegenprestatie voor zijn werk voor de kasteelheer. Hij hielt het bos,  de bezoekers, de waterlopen et cetera een beetje in de gaten. Hij maakte zich zorgen over de lage waterstand. Alle kikkers waren al door de reigers opgevreten. Dit zijn mooie ontmoetingen.

In Dienville hebben we de voeten verzorgd in de Aube en kwamen de ouders, broer en neef van Hugues bij ons. Zijn ouders hadden een picknick voorbereid en daarvan hebben we genoten inclusief Leffe Blond, dit was luxe. De Leffe blond was geen toeval natuurlijk. 

Na het afscheid nemen heb ik mijn weg alleen vervolgd. Al snel ervaarde ik dat je dit dus toch alleen moet doen.  Met zijn tweetjes is gewoon goed en gezellig en ontspannen, tussen Hugues en mij verliep alles als vanzelf sprekend, maar je ervaart alles intenser wanneer je alleen bent. Ondanks het feit dat ook hier de route niet goed bewegwijzerd was verliep de middag als vanzelfsprekend. Mooi weer, prachtig landschap en een vredige stilte. In Amance kwam ik langs de geplande gîte d’eteappe. Een verbouwd schuurtje met keukentje, sanitair, open haard en 10 bedden. Niks mis mee. Ik was hier alleen. Prima overnachting en douche en dat voor € 8,--. In de route beschrijving stond aangegeven dat er een restaurantje zou zijn, dit bleek een afhaal pizzeria te zijn die alleen in het weekend open is en de pizza was gewoon slecht. Dit is all in the game op de camino.

Foto’s

https://picasaweb.google.com/106997302901056601402/Dag2324April2011Amance?authkey=Gv1sRgCN2cg923gYq-zQE

Dag 22 21 april 2011 Précy St.Martin

Een beetje opgeruimd in de salle de fête, schoon maken hoefden we niet en konden we niet, er was geen materiaal voor te vinden. Sleutel op de deur gelaten zoals afgesproken en weer op pad. Deze route bleek later heel slecht bewegwijzerd te zijn, veel gezocht, verkeerd gelopen en zo. Enkele fikse klimmen in de route. In Rosnay l’Hopital konden we pas een kop koffie pakken en een biertje. Toen we water vroegen voor onderweg tapte de kastelein dit uit de porseleinen tap. Kan je nagaan wat ik even dacht, ..die is niet wijs... 

In Betignicourt afkoeling kunnen vinden voor de voeten in de rivier, wat is dit heerlijk.,   kou…d!

Onderweg ook de eerste beruchte franse loslopende hond achter ons aan. Dit was tot nu toe niet tegen gevallen. Deze kwam al blaffend wel erg dichtbij. Hugues staf  kwam goed van pas. Op een bepaald moment stootte hij zijn staf vooruit en raakte de hond precies op zijn kop. Niet leuk voor de hond maar het was nodig en de hond heeft er erg veel van geleerd. De volgende passanten zullen hier nog wel even plezier van hebben. Enkele dorpelingen konden er wel om lachen en brabbelde ons iets onverstaanbaars toe. Ondanks de aardige afstand verliep deze dag erg goed en makkelijk. We wennen aan de last. Bij het binnenkomen van het dorpje plakten we zowat vast aan het asfalt. Onderweg zo ongeveer 4 liter water gedronken en we hoefden nog niet naar de toilet, kun je nagaan. Weer tijd om een biertje te scoren. Dit lukte weer perfect, de mensen kwamen er gezellig bij zitten en schonken nog eens wat in. De Maire weer opgezocht, voor een slaapplaats. Onder het gemeentehuis was weer een salle de fête, helemaal beschikbaar voor ons. Oh ja, er was wel een vergadering vanavond op het gemeentehuis of we dit niet lastig vonden of zoiets. Er kwam drie man binnen voor de vergadering boven op het kantoor. Wij kookten ondertussen ons potje in de hal, waar het gasfornuis stond. Prachtig. Vervolgens slapen in de zaal met uitzicht op de hoofdstraat van het dorp, totdat om ongeveer 22.00 uur alle lichten uitgaan op straat en bij de huizen, aarde donker. Typisch Frans.

Dag 21 20 april 2011 Lentilles

Lekker appeltje en tegelijk even rusten.

Deze dag van de route afgeweken om naar het Lac du Der ofwel het Lac de Chantecoq te gaan. Een werkelijk enorm kunstmatig meer, ontstaan door gedeeltelijk een dijk rond een groot gebied te leggen en een dam aan te leggen. O.a. dit meer en nog enkele anderen zorgen voor de drinkwater voorziening van Parijs. Bij de aanleg zijn enkele dorpjes onder het water verdwenen. De kerktoren van het oorspronkelijk Chantecoque is buiten dit meer opnieuw opgebouwd. In het meer onze voeten weer verzorgd. Dit doen we eigenlijk ieder 1 ½ à 2 uur. Voeten wassen in koud water,  liefst rivier of meer en anders ons drinkwater, vervolgens weer in de crème (Gehwohl zwart) en sokken en schoenen weer goed aan. Dit blijkt de remedie tegen blaren. Geen enkel probleem deze week.

Na het meer de weg gezocht middels de zon en kompas, om verderop de route weer uit te komen op de GR 654 zonder al te veel km extra te maken. Bij punt 169 uit de gids Namen-Vezelay stuiten we op het eerste echte probleem waar ik met Vieri niet verder had gekund. Een bruggetje over een beek bestaande uit een aantal boomstammen die ons nauwelijks konden dragen. Hier had ik dus een heel eind om moeten rijden en de weg moeten zoeken. Misschien zou het gelukt zijn om door de beek te gaan maar de kanten waren nogal steil. De hekken/slagbomen in het bos tussen St. Rémy en Outines konden allemaal eenvoudig omzeild worden. 

Verderop op de route stond ergens aangegeven dat er een fontein zou zijn, die konden we wel gebruiken gezien het weer. Nou die was er dus niet. Dit gebeurd allemaal op de GR iets wat je verwacht is er niet en andersom.  Riviertjes die op de kaart staan zijn er ook niet meer of minstens erg uitgedroogd. Daarom zochten we onderweg naar water om onze voeten te verzorgen. Hugues zag een begraafplaats (Bailly le Franc) bij een voor deze streek typisch kerkje van vakwerk. Hij dacht  hier moet een kraan zijn om bloemen te verzorgen. En zo was het. Dit is een van de dingen die je leert je gewent bent, je moet helemaal anders gaan denken en reageren. Dat is zo leuk. Bij dit kerkje ook wat gegeten, nou ja …. eten. Oud brood weg werken, even geslapen, kerkje bekeken. Prachtig die eenvoud en oudheid. Hugues at onderweg weer van alles  van de grond en de bomen. Hij nam ook nog wat mee voor vanavond in de cup a soup. Aan het begin van Lentilles stelde ik voor te proberen een drankje te scoren bij iemand aan huis. Er is in Lentilles vermoedelijk geen café, winkeltje of zo. Even de aandacht richten op het juiste huis en er op af. Zowaar het lukte perfect. We vroegen naar een café of winkeltje om wat te drinken en de heer des huizes begreep ons perfect. Hij vroeg ons of hij voor ons een biertje in kon schenken en nog mooier hij kwam met …. Leffe Blond  voor de dag. Het kon niet beter. Ik stak mijn blijdschap niet onder stoelen of banken, dat kon hij wel waarderen. Na zo’n dag ploeteren smaakt een Leffe wel erg uitzonderlijk goed. Gezellig even gepraat, tegelijk de weg even gevraagd naar de burgemeester voor een slaapplek. Er was in het dorp zoals gebruikelijk een salle de fête. Daar konden we slapen, koken et cetera.

Een prima schone ruimte en wie troffen we daar, Johnny Walker. Die zat er even doorheen leek het wel. Vanwege de kosten zou hij iets eenvoudiger gaan overnachten en zo, maar dit was toch ook niet alles, straalde hij uit. Hij had geen slaapmatje en zo, dus ging hij op een neergeklapte tafel liggen. Ja, dat hoort er ook af en toe bij. Voor ons doen was het hier prima, warm water, kook- en was gelegenheid, niet zo koud dan in de tent. Ook weer zo’n ding waar je in deze omstandigheden blij mee kunt zijn. Het is goed dit zo te ervaren. In Lentilles zagen we het eerste erg duidelijk teken van St Jacques, de heilige van Santiago. Op het voorportaal van de kerk staat een mooi beeld van hem.

Foto’s

https://picasaweb.google.com/106997302901056601402/Dag2122Apr2011Lentilles?authkey=Gv1sRgCL362eOlgY-SVQ

Dag 20 19 april 2011 Ferme les Haute Landres (tussen St. Rémy en Bouzemont en Outines).

Vroeg op naar de bakker, geld pinnen en weer op pad. Ja dat dachten we, alle drie de pinautomaten op het plein bij de kathedraal stonden buiten werking. Wachten tot 08.30 uur de kantoren open gingen. Voor niks vroeg op. Dan de kathedraal maar bezocht. Hugues wees me op een aantal elementen afkomstig van de Vrijmetselaars. Interessant om te zien en te herkennen. We hadden Johnny niet meer gezien of gehoord de dag ervoor, dus we vroegen ons af of hij nog wel op tijd gekomen was of dat wij zijn plek ingenomen hadden bij de nonnen. Misschien komen we hem nog wel tegen. Het traject was heuvelachtiger, constant klimmen en dalen, verder ongeveer hetzelfde als de dag ervoor. Ook het weer was weer perfect. Door de heuvels hadden we steeds uitzicht over de plaatsen waar we de dagen ervoor geweest waren. In St. Rémy de B. troffen we Johnny weer met een Nederlander uit Drenthe (André). Johnny heet overigens Martin. We kwamen hen tegen in een winkeltje waar we voor de komende drie dagen eten in moesten slaan. We zouden voorlopig geen winkeltje, café of zoiets meer tegenkomen. Het was wel een Europese happening, een Belg, Nederlanders en een Engelsman in Frankrijk op weg naar Spanje. Omdat we nog tijd en energie over hadden en wel eens in de wildernis wilden slapen zijn we nog een tijd doorgelopen tot het hoogste punt in het volgende bos. In het bos werden we letterlijk overvallen door een horde, of hoe noem je dat bij muggen) bloeddorstige muggen. Verschrikkelijk, we konden niet snel genoeg de anti insecten crème gevonden krijgen. Later kwamen we bij een zeer oude boerderij op het hoogste punt van de heuvel in het bos. Gelukkig veel minder muggen, of we stonken te erg naar de anti insecten crème. Wat een armoe deze boerderij, dit was gewoon overleven voor deze mensen leek het wel. Je kunt je er niets bij voorstellen als je dit niet gezien hebt. We sliepen in de velden tegenover de boerderij met uitzicht op een meer en bossen. Water gehaald bij de boerin en warm eten gemaakt van het meegenomen noodrantsoen. Smaakt best goed, soep vooraf en koffie toe. Vroeg naar bed , het werd snel donker nadat de zon onder was gegaan. Allerlei dieren gedurende de nacht gehoord. 

Hugues begint langzamerhand wat woorden te herinneren van zijn cursus Nederlands, zoals geneeskundige kruiden. Je begrijpt dat dit nergens naar klinkt uit de mond van een Frans talige Belg. We lachen samen veel af. We praten veel over de mogelijkheden die de natuur je biedt en over Belgie en Nederland en allerlei andere zaken, alles in het Engels af en toe een woord Frans en Nederlands. Hugues loopt de hele dag te zoeken naar planten die eetbaar zijn en zo. Daar weet hij echt veel vanaf. Ik steeds ruiken en proeven. Op een bepaald moment liep hij te trompetteren. Had hij gemaakt door een stengel van aan paardenbloem, op een bepaalde manier af te breken en er enkele gaatjes in te maken. Speelde hij een deuntje op. Het moet niet veel gekker gaan worden.

Dag 19 18 april 2011 Vitry le Francois

Alleen op de top, de een voelt zich groot, de ander klein.

Ligt toch goed zo’n hammock. Ondanks de kille nacht redelijk goed geslapen. Eerst een paar spullen uit de rugzak achtergelaten bij de boer. Scheelt weer een kilo. De benen voelden weer goed. Deze dag verlieten we de Marne om meer door akkers te lopen. De bekende witte paden van krijtgrond. Het open landschap leverde veel prachtige vergezichten op gele, groene en witte vlakken lagen verspreid door elkaar. Verderop onverwacht een croissant met een heerlijke verse kop koffie kunnen scoren, wat heerlijk,……. la douce france. Wat kun je blij zijn met dit soort kleine dingen. Wat denk je van het kunnen nat maken van je kop onder een slang koud water, wanneer je de hele dag al met een rugzak van 20 kg rond loopt bij ca. 30 grd. Wat is dit toch mooi. Deze mogelijkheid om water te tappen kom je vaker zomaar tegen in de middle of nowhere in de landerijen, geweldig. Ik kwam er alleen te laat achter dat je die zomaar open kon zetten. Dit kennen we niet meer in Nederland. Onderweg ontmoeten we een Engelsman, ook op weg naar Santiago. We bezochten St. Armand s. Vion, we konden daar ook weer wat proviand inslaan. We kwamen daar de Engelsman weer tegen en toen we het dorp verlieten weer. Hij kam terug gelopen omdat hij in het winkeltje zijn route beschrijving vergaten was. Dat is balen. Later op de dag kwamen we hem nog een paar keer tegen o.a. op het hoogste punt van  Mont Fourche, onder die grote boom die daar in zijn eentje staat boven op de heuvel. Eerst noemden we hem de wandelaar, later Johnny, je weet wel, Walker. Het praat gewoon makkelijker wanneer het beestje een naam heeft. Hij wist ons te vertellen dat bij de nonnen in Vitry plaats zou zijn voor een overnachting, dus  op naar de nonnen. We zouden er wel voor 17.00 uur moeten zijn anders konden we er niet meer binnen. Kleine eenvoudige kamer met een bed, wastafel, koelkast en een extra matras om neer te leggen. Er was wel een douche en toilet te gebruiken. In de avond na een heerlijk biertje en een pizza in de stad. Last van de nonnen die aan het oefenen waren met zang en muziek, niet om aan te horen. Slapen maar. Oh ja, het was weer geweldig weer. ca. 28-30 grd. Johnny niet gezien.

Dag 18  17 april 2011   La Chaussée sur Marne

Kamp maken

Na enigszins ontdooit te zijn, de eerste koffie gezet, ingepakt en op pad. Nu wel zelf je rommel dragen in plaats van op Vieri gooien. Dat is wel heftig. Die 20 kg. is echt wel zwaar, maar we gaan ervoor en zien wel, dat was toch het motto. Eerst maar eens de weg zoeken door de stad van  de ZO zijde naar ZW zijde, op zoek naar de Marne waar we dan de GR 654, die ons verder naar het zuiden zal leiden, moeten kruisen. De route loopt door het stroomgebied van de Marne. Veel natuur, akkers met koolzaad en luzerne, veel grindgaten en dergelijke. Mooi te zien hoe de rivier hier nog zijn natuurlijke verloop heeft. Geweldig mooi weer, warm en droog. In Pogny zochten we naar een winkeltje en slaapplaats. Omdat er in dit dorp toch niets te eten of drinken te koop bleek, vroegen we aan een bezoekster van de begraafplaats waar wel wat te vinden was. De eerste plaats was 5 km verderop, ze wilde ons graag brengen. We konden haar niet teleurstellen, alhoewel een lift natuurlijk niet de bedoeling is. We hadden er 29 km op zitten. Genoeg voor de eerste dag dacht deze ouwe. Sorry.

In Chaussée s. Marne was op dat moment een rommelmarkt gaande. Een gezellige boel. In de tent waar snacks en drinken gekocht konden worden legden we de contacten voor een slaapplaats. “Buiten het dorp is een wei met twee oude paarden, daarnaast is een veldje waar je kunt staan. “ Dit veldje bleek een stukje gazon te zijn bij een boerderij waar niet gewoond werd. Prima plekkie. Wat last van de knieën en beenspieren. Ik ben benieuwd hoe dat morgen gaat. 21.30 uur,  het wordt weer koud, de slaapzak in.

Dag 17 16 april 2011 Esch Rendeux Reims Chalons en Champagne.

Hugues opgehaald bij zijn huis en via Reims naar Chalons en Champagne. In Reims naar de kathedraal en een credential en stempel gehaald voor Hugues, toen naar de camping municipal in Ch en Ch.. De auto kan op de camping blijven staan tegen iets lager tarief dan een tent. Dit is beter dan op de openbare weg een week lang. Onze uitrusting wat vergeleken, kop koffie gezet, tenten opgezet en plat, morgen op pad. Eerste nacht lichte nachtvorst. Ijs op de tarp en hammock (hangmat). K…o…u….d.

Foto’s:

https://picasaweb.google.com/106997302901056601402/Dag1716Apr2011ChalonsEnCh?authkey=Gv1sRgCNXd6IS4i-e6Lg

Nieuw blog

Omdat de provider van mijn vorige blog (www.onderweghallothuis.nl)  over mijn reis richting Santiago per 1 maart stopt met de dienstverlening, heb ik dit nieuwe blog aangemaakt. Ik ga proberen de oude berichten hierop te plaatsen zodat het verhaal compleet blijft. Het maken van een blog is voor mij ook redelijk nieuw dus ik ben net zo benieuwd als jullie hoe dit gaat verlopen. Het begin is gemaakt.
Het volgende nieuwe bericht zal over de de laatste dagen van de voettocht in april 2011 gaan, want dit is door onze de verhuizing en alles daar om heen uit de aandacht ontglipt.